پيشينه تاريخی بهبهان
تاريخ بهبهان همواره و همه جا با تاريخ ارگان همراه بوده است و اساساً يکي محسوب ميشود. شهر قديمي بهبهان(ارجان) بواسطه اشياء بدست آمده در کشفيات باستان شناسي , حفاری های سال 1361 هجري شمسي تاکنون قديمي ترين دوره تاريخي آن معلوم گرديده است که نشان از هزاره دوم پيش از ميلاد مسيح دارد. گور مکشوفه کتين هوتران فرزند پادشاه ايلامي که در هزاره دوم پيش از ميلاد مسيح سلطنت ميکرده همراه با جام ارجان و حلقه قدرت، شوکت و عظمت فرهنگي و هنري ارجان را به نمايش ميگذارد و با عرضه اطلاعات گرانبهايي ازتاريخ بهبهان را معلوم ميدارد که اين شهر قديمي چگونه از نشر فرهنگي بر تارک منطقه ميدرخشيده است.
وجه تسمیه بهبهان
در وجه تسمیه بهبهان چند نظریه بیان شده که مهم‌ترین آنها، بهو به معنای کوشک و کوشک عبارت است از قصر و عمارت عالی خارج از شهر که در میان باغ و بوستانی قرار گرفته باشد و بهبهون یعنی بهترین کوشک.
بهبهو به فضای باز و جا و مکانی مناسب گفته میشود و چون این مکان از نظر جغرافیایی با تعریف دشت همخوانی دارد لذا بهو یعنی دشت و بهبهو(بهبهان) یعنی بهترین دشت.
در غرب بهبهان کنونی(کوهپایه های زاگرس) جایگاهی وجود دارد که مربوط به بغ بغان یعنی خدای خدایان(عهد باستان) است که با گویش محلی بعبعو گفته میشود؛ این لفظ در اثر تکرار در طول زمان به بهبهو و سپس بهبهون یا بهبهان بیان شده‌است.